Mijn naam is Jozef De Schepper.
In 2001 werd ik aangesproken om mee te werken aan de Damiaan-bouwkampen.
Gedurende een verblijf van 4 weken in Salem een stadje in Tamilnadu in het zuiden van India, heb ik de grote contrasten met onze westerse maatschappij aan den lijve kunnen ondervinden.
Niet alleen de melaatsheid en TBC zijn de erge kwalen, ook de grote armoede. Deze laatste is eigenlijk de grootste boosdoener met alle gevolgen van dien: kinderverwaarlozing.
Met die beelden in mijn hoofd heb ik een besluit genomen om zeer concreet voor die kinderen iets te doen.
Met de hulp van enkele Indische vrienden is er gestart met hulp te bieden door kampen in te richten, zoals schoolkampen, medische kampen, bloedgeverkampen en oogkampen.
Met onze eigen centen hebben wij dat kunnen realiseren. Maar ik wou meer hulp bieden, een blijvende hulp en hulp gericht naar kinderen: straatkinderen, wezen, kinderarbeid.
Ook deze kinderen hebben recht op een onderkomen, op een opvang, voedsel, kledij en zeker ook onderwijs.
Dus er moest meer geld gevonden worden en gelukkig zijn er nog heel gulle mensen, mensenvrienden die beseffen dat elke mens evenwaardig is.